De Nederlandse kunstenaar Maurits Cornelis Escher (1898 – 1972) is een van de bekendste grafische kunstenaars ter wereld. Hij fascineert jong en oud door zijn spel met perspectief, ruimte en werkelijkheid. De hoogtepunten van zijn oeuvre zijn sinds 2002 te zien in Het Paleis aan het Lange Voorhout te Den Haag.

Hij werd geboren in Leeuwarden als jongste zoon uit het tweede huwelijk van zijn vader. Escher tekent al sinds jonge leeftijd. In Arnhem gaat hij naar de middelbare school maar heeft er eigenlijk geen belangstelling voor school en haalt zijn diploma niet, maar door contacten van zijn vader, die waterbouwkundig ingenieur was, kan hij toch aan de TH in Delft studeren. Ook dat wordt geen succes. Dan gaat hij naar de School voor Bouwkunde, Versierende Kunsten en Kunstambachten in Haarlem, eerst richting bouwkunde, maar al gauw maakt hij de overstap naar de grafische richting.

In deze lezing geeft onze docente een kijkje in zijn leven en oeuvre. Na zijn studie maakt hij reizen naar onder andere Spanje en Italië, die hem inspireren tot landschappen. Zijn vroegste werk omvat ook stillevens en portretten. Pas vanaf zijn veertigste maakt Escher de prenten die hem beroemd gemaakt hebben. Zijn gravures verbeelden vaak onmogelijke constructies, zoals Trappenhuis en Waterval, studies van oneindigheid, zoals Möbius Band met rode mieren, en in elkaar passende meetkundige patronen die geleidelijk in volstrekt verschillende vormen veranderen, zoals de Metamorfosen.

Pas in de jaren vijftig van de twintigste eeuw kreeg hij in bredere kring erkenning als kunstenaar, vooral in de VS. Wetenschappers, zoals Stephen Hawking, ontdekten in zijn werk symmetrieën en thema's uit hun vakgebieden. Eschers grafische werk wordt vanaf 1960 in wetenschappelijke (leer)boeken gebruikt.

De lezing wordt verzorgd door kunsthistoricus Lisette le Blanc.