Wanneer is er sprake van zingeving? Dit is immers een woord dat een ieder naar believen gebruikt. Maar bedoelen wij daar allemaal wel hetzelfde mee? Is het iets objectief bepaalds? Is het voor iedereen hetzelfde of geeft ieder hier zich voor zichzelf een invulling aan? Overkomt het je zomaar? Met dien verstande dat de ‘zin’ er plotseling is? Misschien komt het tot je als een direct aanschouwen in de ziel, als een gegeven, zodat je zonder reflectie of innerlijk overleg weet: “dit is zinvol’’? 

Maar waar staat die zingeving nou eigenlijk voor? Heeft het een doel, is het een feel-good, voor een ieder weer verschillend van aard? En kan je er misschien zelfs sturend in optreden?
En wie bepaalt wat zingeving is? Of heet zingeving misschien wel zingeving omdat jij zelf degene bent die bepaalt wat het is? Hoeveel heeft het met jouzelf te maken en of je gelukkig bent in het leven? Maar wat is het dan? Zie jij het misschien zien als een vermogen van de ziel dat men langzaamaan tot ontwikkeling kan brengen? Of blijft het te allen tijde situatie bepaald?
Kan je het nastreven als richtinggevend op je levenspad en bij je keuzes? Als levenswijsheid? En waarom?  En stel nou dat jou na een lange periode van vergeefse moeite, toch plotseling een goede uitkomst ten deel valt? Hoort dat dan bij jou, of is dat toeval? Beschouw je dit als zingeving? Is zingeving dan vervulling? 
En tot slot de vraag van de duivels advocaat: kan een minder prettige situatie ook achteraf als zingevend gekenmerkt worden?

Opgave gewenst drenth.k@planet.nl
Betaling: €10,- of met rittenkaart, 

De bijeenkomsten zijn een initiatief van Socratisch Café Culemborg in samenwerking met de Bibliotheek Rivierenland.